منیزیم یک ماده معدنی ضروری برای تندرستی بدن است. با این حال، وجود بیش از حد منیزیم در خون می تواند خطرناک باشد. مصرف بیش از حد منیزیم در علم پزشکی به نام هیپرمنیزیمی شناخته شده است. بدن برای بیش از 300 فرآیند بیوشیمیایی به منیزیم نیاز دارد. عوارض مصرف بیش از حد منیزیم علائم و نشانه های مختلفی دارد که آشنایی با این علائم بسیار حائز اهمیت است.
سطح منیزیم خون 1.7-2.3 میلی گرم در دسی لیتر (mg/dl) در محدوده طبیعی است، در حالی که سطوح بالای 2.6 میلی گرم در دسی لیتر می تواند نشان دهنده هیپرمنیزیمی باشد. وجود منیزیم بیش از حد در خون غیر معمول است. احتمال بروز این بیماری در افرادی با شرایط سلامتی موجود، مانند نارسایی کلیه، بیشتر است. مصرف بیش از حد مکمل ها یا داروها نیز می تواند باعث هیپرمنیزیمی شود.
در این مقاله به بررسی عوارض مصرف بیش از حد منیزیم می پردازیم.
علائم مصرف بیش از حد منیزیم
اگر بدن بیش از حد منیزیم جذب کرده باشد، فرد ممکن است متوجه یکی از علائم زیر شود که می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد:
- بی حالی
- برافروختگی صورت
- اسهال
- حالت تهوع
- گرفتگی معده
- افسردگی
- ضعف عضلانی
- ضربان قلب نامنظم
- فشار خون پایین
- مشکلات تنفسی
احتمال مصرف بیش از حد منیزیم چقدر است؟
مصرف بیش از حد شدید منیزیم در افراد سالم نادر است. دریافت بیش از حد منیزیم از رژیم غذایی معمولاً دلیلی برای نگرانی نیست.
گاهی اوقات، دوز بالای منیزیم از مکمل ها یا داروها می تواند باعث علائم خفیف مصرف بیش از حد شود، از جمله اسهال، حالت تهوع، و گرفتگی معده.
اشکال زیر منیزیم به احتمال زیاد هستند که این علائم را ایجاد می کنند:
- کربنات منیزیم
- کلرید منیزیم
- گلوکونات منیزیم
- اکسید منیزیم
به ندرت، دوز بسیار بالای یک مکمل یا دارو بیش از 5000 میلی گرم منیزیم در روز را تامین می کند. این می تواند باعث سمیت منیزیم شود. داروهای مورد استفاده معمولاً ملین یا ضد اسید هستند.
کلیه ها منیزیم اضافی را از بدن پاک می کنند و افراد مبتلا به مشکلات کلیوی یا نارسایی کلیوی بیشتر احتمال دارد که منیزیم بیش از حد جذب کنند.
پزشکان معمولاً به افراد مبتلا به این خطر توصیه می کنند از مصرف مکمل ها و داروهای حاوی منیزیم خودداری کنند.
عوامل خطر مصرف بیش از حد منیزیم و درمان آن
عوامل خطر برای مصرف بیش از حد منیزیم عبارتند از:
- داشتن بیماری کلیوی
- داشتن سایر شرایط پزشکی، مانند کم کاری تیروئید، بیماری آدیسون، یا اختلالات گوارشی
- مصرف بیش از حد مکمل ها یا داروهای حاوی منیزیم
اولین درمان برای هیپرمنیزیمی، قطع مصرف منیزیم در مکمل ها یا داروها است. درمان های دیگر عبارتند از:
- مایعات داخل وریدی (IV).
- دیورتیک ها
- دیالیز
اگر هیپرمنیزیمی شدید باشد، درمان ممکن است شامل کلسیم داخل وریدی نیز باشد.
چه داروهایی که حاوی منیزیم هستند؟
ملین ها به دلیل اثرات ملین طبیعی، اغلب حاوی سطوح بالایی از منیزیم هستند. اگرچه این داروها بیش از مقدار توصیه شده منیزیم را تامین می کنند، اما بدن معمولاً همه آن را جذب نمی کند.
به عنوان مثال، 1 قاشق غذاخوری شیر منیزیم حاوی 500 میلی گرم منیزیم عنصری است. دوز روزانه برای بزرگسالان تا 4 قاشق غذاخوری در روز است، اما بدن به دلیل اثرات ملین دارو، مقدار زیادی منیزیم را دفع می کند.
برخی از داروهای میگرن نیز مانند برخی از داروهای سوء هاضمه و سوزش سر دل حاوی منیزیم هستند. فقط با نظارت پزشک از داروهای حاوی منیزیم استفاده کنید.
چرا یک فرد به منیزیم نیاز دارد؟
بدن برای سالم ماندن به منیزیم نیاز دارد. برای بیش از 300 فرآیند ضروری است، از جمله:
- عملکرد عضلات
- عملکرد عصبی
- سنتز پروتئین
- تشکیل استخوان
- سنتز DNA
- تولید انرژی
- سلامت قلب
- حفظ سطح قند خون
- حفظ فشار خون
برخی از مطالعات نشان می دهد که منیزیم ممکن است به درمان یا پیشگیری از:
- فشار خون بالا
- بیماری قلبی
- دیابت نوع 2
- پوکی استخوان
- سردردهای میگرنی
با این حال، تایید اثرات منیزیم بر این شرایط نیاز به تحقیقات بیشتری دارد.
کمبود منیزیم بسیار شایع تر از هیپرمنیزیمی است، به خصوص در افراد سالم. برخی از تحقیقات نشان می دهد که 10 تا 30 درصد افراد دارای سطوح پایین منیزیم هستند.
مقدار مصرف توصیه شده روزانه منیزیم :
- 400-420 میلی گرم برای مردان بالغ
- 310-320 میلی گرم برای زنان بالغ
- 350-360 میلی گرم در دوران بارداری
عوامل خطر کمبود منیزیم عبارتند از:
- بیماری کرون، بیماری سلیاک و سایر بیماری های دستگاه گوارش
- دیابت نوع 2
- سن بالا
- برخی داروها مانند مهارکننده های پمپ پروتون و دیورتیک ها
منابع منیزیم
افراد می توانند نیاز خود به منیزیم را از طریق رژیم غذایی و مکمل های غذایی تامین کنند:
- غذا ها
منیزیم در بسیاری از غذاها وجود دارد، از جمله:
- حبوبات: مانند لوبیا سیاه و لوبیا چشم بلبلی
- آجیل: از جمله بادام، بادام هندی، بادام زمینی و کره بادام زمینی
- غلات کامل: مانند برنج قهوه ای و جو
- سیب زمینی
- سبزیجات برگ سبز مانند اسفناج
- غلات صبحانه غنی شده
- محصولات سویا، از جمله شیر سویا
- محصولات لبنی مانند شیر و ماست
اگر بدن بتواند آن را از طریق کلیه ها دفع کند، نیازی به محدود کردن مقدار منیزیم در رژیم غذایی نیست.
- مکمل
افراد می توانند مکمل هایی را برای تامین نیازهای منیزیم خود مصرف کنند.
برای جلوگیری از مصرف بیش از حد، بیش از 350 میلی گرم منیزیم در روز مصرف نکنید.
- منابع موضعی منیزیم
برخی بر این باورند که بدن می تواند در فرایندی به نام جذب پوستی به خوبی منیزیم را از طریق پوست جذب کند.
به همین دلیل، فرد ممکن است با استفاده از نمک اپسوم یا روغن‌های موضعی منیزیم، نیازهای خود را برآورده کند. با این حال، در حال حاضر تحقیقات علمی کمی از این ایده پشتیبانی می کند.
همانطور که گفته شد…
منیزیم برای حفظ سلامتی بدن ضروری است، اما مصرف بیش از حد آن می تواند مشکلاتی از جمله مشکلات گوارشی، بی حالی و ضربان قلب نامنظم ایجاد کند. در موارد نادر، مصرف بیش از حد منیزیم می تواند کشنده باشد. مسمومیت با منیزیم در افراد سالم نادر است و احتمال پایین بودن سطح آن بیشتر از بالا بودن آن است.
افراد مبتلا به بیماری هایی که بر کلیه ها تأثیر می گذارد از جمله افرادی هستند که در معرض خطر جذب بیش از حد منیزیم هستند. خطر مرگ در افراد مسن مبتلا به نارسایی کلیه بیشتر است. بعید است که فرد در رژیم غذایی خود از منیزیم بیش از حد استفاده کند، اما مکمل ها و داروها می توانند منیزیم بیش از حد را تامین کنند. تشخیص زودهنگام مصرف بیش از حد منیزیم مهم است. درمان معمولاً در صورتی مؤثر است که پزشک مصرف بیش از حد را در مراحل اولیه تشخیص دهد.
چگونه بفهمم که منیزیم کافی ندارم؟
اگر فردی مشکوک باشد که منیزیم کافی دریافت نمی کند، احتمالا متوجه گرفتگی یا انقباض عضلانی و افزایش خستگی می شود.
اگر فردی مشکوک به کمبود منیزیم است، باید با پزشک خود برای انجام آزمایش خون و تایید سطح منیزیم خود برنامه ریزی کند.
لینک مرجع:
https://www.medicalnewstoday.com/articles/323349