درماتیت اطراف دهان، یک بیماری پوستی التهابی است که با ظاهر شدن جوش‌های کوچک قرمز و پوسته‌پوسته در اطراف دهان، بینی و گاهی اوقات چشم‌ها مشخص می‌شود. این بیماری اغلب با آکنه اشتباه گرفته می‌شود، اما دلایل و درمان‌های متفاوتی دارد.
درماتیت پریورال معمولاً با درمان مناسب بهبود می‌یابد، اما ممکن است عود کند. بنابراین، رعایت دقیق دستورات پزشک و پیگیری منظم بسیار مهم است.
در این مقاله به بررسی درماتیت اطراف دهان (پریورال) و راه های درمان می پردازیم.
درماتیت پریورال چیست؟
درماتیت به التهاب پوست اشاره دارد. درماتیت پریورال بیشتر در زنان بین سنین 20 تا 45 سال شایع است. افراد مسن، مردان و کودکان نیز ممکن است به این عارضه مبتلا شوند، اما کمتر اتفاق می افتد.
درماتیت پریورال به دسته وسیع‌تری از درماتیت تعلق دارد که می‌تواند پوست را عمدتاً در اطراف چشم‌ها، سوراخ‌های بینی، دهان و گاهی دستگاه تناسلی درگیر کند. با این حال، هنگامی که متخصصان پزشکی در مورد وضعیتی که به طور خاص بر پوست اطراف دهان تأثیر می گذارد، بحث می کنند، از اصطلاح درماتیت اطراف دهان استفاده می کنند.
انواع درماتیت پریورال
در بیشتر موارد، درماتیت پریورال بزرگسالان جوان و زنان بالغ را تا سن 45 سالگی تحت تاثیر قرار می دهد. اما هنگامی که کودکان را تحت تاثیر قرار می دهد، متخصصان بهداشت آن را درماتیت دور دهانی دوران کودکی می نامند.
درماتیت پریورال لوپوئید یک نسخه شدیدتر است که منجر به ایجاد گروه‌های متراکم‌تر از برجستگی‌ها در فرد می‌شود که می‌تواند در رنگ پوست روشن و تیره‌تر قرمز و قهوه‌ای باشد.
نوع دیگری از بیماری مرتبط، درماتیت گرانولوماتوز است. در حالی که این بیماری عمدتاً در کودکانی با رنگ پوست تیره‌تر رخ می‌دهد، اما می‌تواند در کودکان با رنگ پوست روشن نیز دیده شود. معمولاً به صورت پاپول های گوشتی رنگ و زرد قهوه ای ظاهر می شود.
علائم درماتیت اطراف دهان
درماتیت پریورال بثوراتی است که در اطراف دهان ایجاد می شود و به صورت برآمدگی یا پوسته پوسته شدن تمایل دارد. این برجستگی‌ها معمولاً روی پوست دقیقاً در کنار دهان تأثیر نمی‌گذارند، اما در فاصله کوتاهی از لب ظاهر می‌شوند. همچنین ممکن است یک حلقه در اطراف دهان تشکیل دهند.
گاهی اوقات بثورات ممکن است در اطراف بینی یا چشم ظاهر شوند. گاهی اوقات ممکن است در اطراف اندام تناسلی نیز ظاهر شود، اما این نادر است.
برخی از افراد مبتلا به درماتیت پریورال ممکن است فقط چند برجستگی داشته باشند و بثورات آنها ممکن است چندان قابل تشخیص نباشد. برخی دیگر ممکن است توده های زیادی داشته باشند که بثورات قابل توجهی را تشکیل می دهند.
برجستگی ها ممکن است رنگ پوست یا پرپیگمانته باشند و ممکن است در افرادی که پوست روشن دارند قرمز یا صورتی به نظر برسند. اگرچه ممکن است شبیه جوش باشند، اما برجستگی ها شبیه آکنه نیستند. بثورات ممکن است ملتهب به نظر برسد و پوست زیرین و اطراف آن قرمز، صورتی یا گوشتی به نظر برسد.
بثورات ممکن است خارش دار یا بدون خارش باشند، اما معمولاً درد ندارند. برخی از افراد مبتلا به درماتیت پریورال ممکن است احساس سفتی یا سوزش خفیف در پوست آسیب دیده داشته باشند که ممکن است خشک یا پوسته پوسته باشد.
درماتیت گرانولوماتوز در افراد با پوست تیره‌تر شایع‌تر است که ممکن است برافروختگی پوست و تغییرات رنگ کمتری را تجربه کنند. این وضعیت با سوزش ارتباط دارد، بنابراین افرادی که پوست تیره‌تری دارند ممکن است این علامت را بیشتر تجربه کنند.
چه چیزی باعث درماتیت پریورال می شود؟
هیچ بیماری زمینه ای که باعث درماتیت پریورال شود وجود ندارد و مسری نیست. اگرچه علت دقیق آن ناشناخته است، اما محققان فکر می کنند که ممکن است به استفاده از کورتیکواستروئیدهای موضعی مربوط باشد.
کورتیکواستروئیدهای موضعی پمادها، کرم ها یا ژل های استروئیدی هستند که افراد برای درمان بیماری های پوستی استفاده می کنند. با این حال، افراد فقط باید از کورتیکواستروئیدهای موضعی به عنوان یک درمان کوتاه مدت استفاده کنند و بیشتر برای استفاده روی صورت مناسب نیستند. گاهی اوقات، فرد بیش از آنچه که باید از کورتیکواستروئیدها استفاده می کند یا آن ها را روی صورت خود استفاده می کند. این می تواند منجر به آسیب پوست شود.
یک مطالعه در سال 2021 نشان داد که کورتیکواستروئیدهای موضعی ممکن است با انواع بیماری های پوستی، از جمله درماتیت اطراف دهان، ارتباط داشته باشند. تحقیقات انجام شده که اثرات سوء استفاده از کورتیکواستروئیدهای موضعی بر روی پوست صورت را مورد بررسی قرار داد، همچنین نشان داد که درماتیت اطراف دهان یکی از عوارض جانبی آن است.
علل احتمالی اضافی درماتیت پریورال ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- مشکل با سد محافظ پوست
- تغییر در باکتری های روی پوست
- ورود باکتری ها به فولیکول های مو
- یک واکنش آلرژیک
- تحریک ناشی از یک محصول مراقبت از پوست یا خمیر دندان فلوئوردار
- تغییرات هورمونی
- نور فرابنفش
در کودکان:
- لیسیدن و جویدن لب
- مکیدن شست
- آب دهان
- استنشاق استروئیدهای بینی
تحقیقات بیشتری برای درک علل دقیق درماتیت پریورال ضروری است، اما استفاده از لوازم آرایشی با بوی شدید یا محصولات مراقبت از پوست یا استفاده از آرایش های سنگین می تواند باعث این بیماری شود.
سایر عوامل خطر ممکن است شامل سن جوان، عدم تعادل هورمونی، مصرف موضعی استروئید و سابقه آلرژی باشد که اغلب در زنان رخ می دهد.
درماتیت پریورال در مقابل روزاسه
از نظر علامتی، درماتیت پریورال می تواند کاملاً شبیه روزاسه باشد. هر دو باعث ایجاد برجستگی‌های قرمز رنگ می‌شوند که ممکن است در رنگ‌های پوست تیره‌تر، اطراف بینی، دهان و ناحیه مرکزی صورت به رنگ زرد مایل به قهوه‌ای ظاهر شوند که ممکن است با پوسته پوسته شدن همراه باشد. هر دو حالت همچنین می توانند باعث احساس سوزش شوند.
با این حال، علل شرایط متفاوت است. روزاسه یک بیماری التهابی مزمن است. علت دقیق آن ناشناخته است، اما کارشناسان معتقدند که با ژنتیک، واکنش ایمنی، میکروارگانیسم ها، عوامل محیطی و اختلالات عصبی عروقی ارتباط دارد.
افراد مبتلا به روزاسه اغلب رگ های خونی برجسته تری دارند که می تواند به راحتی منجر به گرگرفتگی شود. در مقابل، درماتیت پریورال، بثوراتی است که عمدتاً به دلیل استفاده از کورتیکواستروئیدهای موضعی، لوازم آرایشی، محصولات مراقبت از پوست، خمیر دندان فلورین دار یا سایر محصولات مراقبت از دهان ایجاد می شود.
با این حال، به دلیل شباهت در علائم، برخی از محققان درماتیت پریورال را یکی از انواع روزاسه می دانند.
درمان های درماتیت پریورال
از آنجایی که به نظر می رسد کورتیکواستروئیدهای موضعی یک عامل خطر اولیه برای درماتیت اطراف دهان هستند، ضروری است که استفاده از آنها بر روی پوست متوقف شود. این شامل هیدروکورتیزون است.
اگر پزشک کورتیکواستروئیدها را تجویز کرده است، بهتر است جایگزین‌ها را بررسی کنید، زیرا ادامه استفاده از آنها می‌تواند باعث بدتر شدن بثورات شود.
هنگامی که فردی استفاده از کورتیکواستروئیدها را متوقف می کند، بثورات پوستی ممکن است قبل از بهبود بدتر شود. یک متخصص پوست ممکن است داروهای خاصی را برای کمک به کاهش التهاب در این مدت به فرد پیشنهاد دهد.
درمان های پزشکی درماتیت پریورال
اولین داروهایی که ممکن است پزشک تجویز کند عبارتند از:
- کرم یا ژل مترونیدازول
- لوسیون یا ژل کلیندامایسین
- ژل اریترومایسین
- پماد گوگرد موضعی
- ژل آزلائیک اسید
اگر بثورات به خودی خود خوب نشد، مهم است که با یک متخصص پوست مشورت کنید. متخصص پوست همچنین ممکن است آنتی بیوتیک های خوراکی یا موضعی یا کرمی را تجویز کند که پاسخ ایمنی را سرکوب می کند.
درمان های طبیعی درماتیت پریورال
درمان‌های خانگی و تغییرات سبک زندگی زیر ممکن است به مدیریت علائم کمک کند:
- اجتناب از استروئیدهای موضعی
- شستن صورت به تنهایی با آب گرم
- استفاده از محصولات مراقبت از پوست بدون عطر
- اجتناب از خورشید
- اجتناب از خمیردندان فلوئوردار
یک مطالعه در سال 2018 اشاره می کند که روغن نارگیل یک مرطوب کننده ایمن و موثر برای پوست است.
تحقیقات نشان می دهد که روغن نارگیل می تواند از طریق موارد زیر برای پوست مفید باشد:
- کاهش التهاب
- مبارزه با باکتری ها
- ترویج بهبود زخم
- ترمیم سد پوستی
با توجه به این خواص، روغن نارگیل ممکن است به درماتیت پریورال کمک کند. با این حال، برخی از افراد ممکن است متوجه شوند که می تواند منافذ پوست آنها را مسدود کند. محققان همچنین باید مطالعات بیشتری را در مورد اثربخشی آن به عنوان یک درمان برای این بیماری پوستی انجام دهند.
عوارض جانبی
بدون درمان، زخم های قابل توجهی از درماتیت اطراف دهان ایجاد می شود. در صورتی که این بیماری دارای شکل لوپوئید شدیدتر باشد، این احتمال بیشتر است.
داروهایی که ممکن است پزشک برای درمان این شرایط تجویز کند به طور بالقوه می توانند باعث تحریک پوست یا واکنش آلرژیک شوند. یک واکنش شدید می تواند شامل آنافیلاکسی، یک وضعیت تهدید کننده زندگی باشد.
آنها همچنین ممکن است باعث خشکی پوست، سوزش، خارش یا کاهش رنگدانه شوند. استفاده از داروی موضعی مترونیدازول ممکن است خطر ابتلا به سرطان و مقاومت آنتی بیوتیکی را افزایش دهد، بنابراین فرد باید تنها با راهنمایی پزشک از آن استفاده کند.
آیا درمانی برای درماتیت پریورال وجود دارد؟
هیچ درمانی برای درماتیت پریورال وجود ندارد، اما بسیاری از درمان های خانگی که می توانند به تسکین درماتیت اطراف دهان کمک کنند نیز ممکن است به پیشگیری از آن کمک کنند.
اولاً، افراد فقط طبق توصیه پزشک باید از استروئیدهای موضعی استفاده کنند. فرد باید استفاده از لوازم آرایشی سنگین و محصولات مراقبت از دهان فلورین دار را محدود کند و بدون عطر، مراقبت از دهان، صابون و سایر محصولات مراقبت از پوست مناسب برای پوست های حساس را انتخاب کند.
دوری از نور خورشید و بادهای شدید نیز ممکن است سلامت پوست را افزایش دهد.
زمان مراجعه به پزشک
اگر فردی مبتلا به درماتیت پریورال است که با قطع مصرف استروئیدهای موضعی از بین نمی رود، باید با پزشک خود صحبت کند. آن ها ممکن است برای مشورت با یک متخصص پوست، یک متخصص بیماری های پوست، ارجاع دریافت کنند. آنها می توانند بهترین روش درمانی را توصیه کنند.
پزشک معمولاً می‌تواند با توجه به علائم، درماتیت پریورال را تشخیص دهد. آنها ممکن است از فرد سؤالاتی در مورد سبک زندگی خود بپرسند تا علت را تعیین کنند و تشخیص را از روزاسه متمایز کنند.
عوارض دارویی
اگر فردی از قبل داروهایی برای درماتیت پریورال مصرف می‌کند و علائم او بهبود نمی‌یابد یا بدتر نمی‌شود، ممکن است نسبت به دارو واکنش نشان دهد. آنها باید مجدداً به متخصص پوست خود برای ارزیابی دیگر مراجعه کنند تا ببینند آیا تغییر در درمان ضروری است یا خیر.
اگر فردی پس از استفاده از داروهای موضعی علائم آلرژی جدی یا آنافیلاکسی را تجربه کرد، باید فوراً تحت درمان پزشکی قرار گیرد زیرا این یک وضعیت تهدید کننده زندگی است.
آنافیلاکسی یک واکنش آلرژیک شدید است که می تواند زندگی را تهدید کند. علائم به طور ناگهانی ایجاد می شوند و عبارتند از:
- کهیر
- تورم صورت یا دهان
- خس خس سینه
- تنفس سریع و کم عمق
- ضربان قلب سریع
- اضطراب یا سردرگمی
- سرگیجه
- استفراغ
- لب های آبی یا سفید
- غش یا از دست دادن هوشیاری
همانطور که گفته شد…
درماتیت پریورال (اطراف دهان) اغلب چند هفته پس از قطع مصرف استروئیدهای موضعی خودبه‌خود برطرف می‌شود، اما درمان دارویی ممکن است همچنان ضروری باشد. استفاده از محصولات بدون عطر به جلوگیری از تحریک پوست در حین بهبود کمک می کند.
همانطور که پزشک پوست در حال بهبودی را بررسی می کند، باید شروع به مشاهده التهاب کمتر و کاهش قرمزی، برجستگی های پوستی و پوسته پوسته شدن کند. سایر علائم نیز باید به تدریج کاهش یابد.
اگر فرد دوباره شروع به استفاده از استروئیدهای موضعی کند، این بیماری پوستی ممکن است شعله ور شود. شعله ور شدن می تواند با سایر عوامل محرک مانند خمیر دندان فلورینه دار یا لوازم آرایشی سنگین و معطر نیز رخ دهد. بهتر است گزینه های جایگزین را با پزشک در میان بگذارید.
لینک مرجع:
https://www.medicalnewstoday.com/articles/322181